Boekarest, 27/28-mei-2023 - We kennen Olav als iemand die niet snel zijn mond dicht houdt. Een mening, een advies, een belofte, het gebeurt zelden dat deze, enigszins naar corpulentie neigende, Nistelrodenaar met de mond vol tanden staat. We schrijven mei 2019. Na het EK riichi komt Michael van der Sluijs, samen met zijn Roemeense vriendin Rene Khezam, vertellen dat ze samen in Roemenië gaan wonen. "Daar gaan we riichi introduceren en we gaan een Roemeense mahjongbond oprichten". Voordat de gevolgen goed en wel overzien waren en met de gedachten dat het wel niet zo'n vaart zou lopen, werd de belofte gemaakt dat er "acte de préséance" zou worden gegeven op het eerste toernooi in Boekarest.
De paniek begon licht toe te slaan toen een half jaar later al een bericht verscheen op de website van de Europese Mahjong Association dat het 22e lid werd verwelkomt: Roemenië. Mailverkeer leerde dat de eerste cursisten al geslaagd waren en dat de voorbereidingen voor een toernooi voorzichtig in gang waren gezet.
Toen brak de corona pandemie uit en kwam alles op een lager pitje te staan. Ondertussen was er wel een ontmoeting bij Pieter Potmeer thuis. Michael en Rene vertelden over hun leven in Boekarest, hun trouwplannen en natuurlijk over de aanstaande wedstrijd. "Olav, zodra die COVID-19 voorbij is spelen wij een toernooi in Roemenië". Door schade en schande wijs geworden werd er een beginnetje gemaakt om alvast wat geld opzij te zetten voor de vliegreis.
Begin 2023 komt er een uitnodiging binnen voor een riichi toernooi in Boekarest. Belofte maakt schuld dus werden tickets en een airb&b geboekt en vlogen we op donderdag 25 mei richting Roemenië. Michael pikte ons op bij het vliegveld en bracht ons regelrecht naar zijn huis. Daar zaten al een 10-tal andere deelnemers te wachten tot de BBQ in de fik werd gezet. Er kwamen flessen zelf-gestookte drank op tafel met een alcoholpercentage van "och, ergens tussen 40 en 65%. We weten het niet precies". Naarmate de avond vorderde kwam de informatie ook steeds waziger binnen dus verder verslag laat ik over aan de andere aanwezigen.
Het toernooi begon lekker vroeg: 08:45 uur start 1e hanchan. Dat wil zeggen plaatselijke tijd. En omdat Roemenië een uurtje voor ligt op ons was de aanvangstijd voor ons gevoel dus 07:45 uur. Olav trok zich daar niks van aan (hij heeft sowieso slaapproblemen) en na vier overwinningen en een tweede plaats stond hij na de eerste dag ruim bovenaan. Dus vol goede moed werd er begonnen aan de tweede dag. Ook weer lekker vroeg. Maar nu bleven de overwinningen uit. Met drie tweede plaatsen en één derde plek (waar ook nog eens hard voor gevochten moest worden) bleef hij uiteindelijk maar een paar punten voor. Net genoeg voor de overwinning. Tweede werd Sheila Hansen uit Denemarken en derde "good old" Anneke Keyl. De dag werd afgesloten met een bezoek aan het grootste restaurant van Roemenië. En na het nodige bier en bijbehorende slappe klets ging langzaam maar zeker ook nu weer het lichtje uit bij uw schrijver. Wat blijft is een schitterende ervaring in een prachtig land en zijn vele, lieve inwoners.